رابطه ورزش با افسردگي
ين سوال مي تواند به دو روش مطرح شود: چه کساني مي توانند خودشان را روانشناسان ورزشي معرفي کنند و روانشناسان ورزشي چه کاري انجام مي دهند؟ در مورد پرسش نخست، فعلاً در انگليس ثبت نام اجباري روانشناسان ورزشي وجود ندارد، بنابراين (از لحاظ نظري) هر کسي مي تواند خودش را يک روانشناس ورزش معرفي کند. البته، غير اخلاقي است که کسي به اندازه کافي آموزش نديده باشد و بخواهد از عنوان روانشناس ورزش استفاده کند. انجمن علوم تمرين و ورزش انگليس (BASES)[5] دفتري براي ثبت نام روانشناسان ورزشي دارد. در کنفرانس ساليانه 1998 بخش روانشناسي انجمن روانشناختي تمرين و ورزش انگليس اصول اعطاي عنوان روانشناس اخبره ورزش (اختصاصاً به افراد واجد شرايط) را تصويب کرد. براي ثبت نام در دفتر BASES به عنوان روانشناس ورزش، يا فرد بايستي ابتدا مدرک روانشناسي و سپس درجه بالاتري در رشته ورزش داشته باشد يا ابتدا مدرک علوم ورزشي و سپس درجه بالاتري در روانشناسي ورزشي بگيرد.
براي دستيابي به اجازه نامه از جامعه روانشناختي انگليس، ابتدا بايستي شخص داراي مدارک روانشناسي تاييد شده جامعه روانشناختي انگليس باشد و سپس دوره آموزش کار عملي تحت نظارت بعد از دوره ليسانس مصوب اين جامعه را بگذارند.
مباحثي پيرامون اعتبار بخشي روانشناسان ورزش وجود دارد. طرح نام نويسي BASES از روانشناسان ورزش تنها از 1992 پا به عرصه وجود گذاشت و تعداد زيادي از روانشناساني که قبلاً به عنوان روانشناسان ورزش کار مي کردند يا نام نويسي نکردند و يا واجدالشرايط تشخيص داده نشدند. آنشيل[6] (1992) خاطر نشان ساخت بسياري از روانشناسان که تمام وقت با ورزشکاران کار مي کردند، يا فرصت لازم براي جمع آوري مدارک را پيدا نکردند، يا اصلاً تمايلي به ادامه روند طولاني مدت شيوه‌هاي مورد نياز براي نام نويسي را نداشتند و بدين ترتيب اين نام نويسي برخي از مجربترين اساتيد در حوزه روانشناسي ورزش انگليس را در بر نمي گيرد.
از طرف ديگر، نام نويسي اجباري ملاکي براي رهايي عموم از ترديدها يا شناخت روانشناسان ورزشي غير واجد شرايط را فراهم آورد. موضوع اعتباربخشي روشي براي مجبور ساختن کساني است که از عنوان روانشناس استفاده مي کنند، تا قانوناً ثبت نام نمايند، به طوري که هم اکنون اين موضوع در برخي از کشورها به واقعيت پيوسته است و احتمال دارد اين مورد در قرن آينده در انگليس نيز انجام پذيرد.
راجع به سوال دوم بايد گفت، کار روانشناسان ورزش کاملاً متنوع است. انجمن روانشناسي ورزش اروپا (1996) سه تکليف مهم مربوط به روانشناسان ورزش را شناسايي کرد.
· پژوهش: تحقيق در همه جنبه هاي روانشناسي ورزش؛ هم نظري و هم عملي.
· تعليم و تربيت: آموزش دانشجويان، کارمندان و ورزشکاران در حوزه روانشناسي.
· کاربرد: اندازه گيري و مداخله در مسائل مربوط به ورزش. اين جنبه مي تواند شامل عمل به عنوان مشاور براي کل تيم يا مشاوره کردن با تک تک اعضاي تيم باشد.
به دليل اين که روانشناسي ورزش رشته اي جديد و گسترده است، اين امکان براي روانشناسان ورزش هست تا دانسته هايشان رادر تمام جنبه ها رشد دهند. امروزه، ملاحظه خواهيد کرد که رشته هاي تخصصي بسيار زيادي در روانشناسي ورزش شکل گرفته است. براي مثال يک روانشناس ممکن است متخصص حوزه انگيزش باشد (به فصل 8 مراجعه کنيد). آنها ممکن است صرفاً در موضوع انگيزش به پژوهش بپردازند، به مربيان راجع به انگيزش آموزش دهند و ممکن است با افراد ورزشکار در جهت بهبود انگيزشان کار کنند.
منبع : ارتباط ورزش با افسردگي
درباره این سایت